Kemâl Özer
Eklenme Tarihi: 19 Kasım 2014 00:00
Yediğim en değerli 'tokat'...
İnsan yediği bir tokattan dolayı, üstelik otuz yıl sonra bile memnuniyet duyar mı?
Yılını tam hatırlamıyorum ama galiba orta sonda idim. Konya’nın o yıllarını bilenler hatırlayacaktır. Alâaddin’den Mevlana’ya doğru giderken valiliği geçince tam köşede bir banka binası vardı. Sonra belediye istimlâk etti ve o bankada halen kullandığı eski belediye binasına taşıdı.
O zaman henüz banka taşınmamıştı. Bir arkadaşımla iki caddenin tam köşesindeki bankanın önünde buluşmak üzere sözleşmiştik. Biraz erken gelmiş olmalıyım ki, bankanın önünde avare avare beklemem, bir Müslüman’ın dikkatini çekmiş.
Yolun karşısından geçmekte olan yaşlı, muhtemel Osmanlı bakiyesi, beyaz sakallı bir amca bana eliyle işaret ederek yanına çağırdı. Yaklaşınca “evladım ne bekliyorsun” diye sordu.
“Arkadaşımı’ dedim.
“Buranın neresi olduğunu biliyor musun?” diye sorunca “… bankası” dedim.
“Sen talebe misin, çırak mı?” dedi.
“İmam Hatip’te talebeyim” deyince, yüzüme hafifçe bir sevgi tokadı attı. Sonrada yanağımdan çekerek “güzel yavrum, kastım seni incitmek değil, kulağına küpe olsun, sende bir hatıra, iz bıraksın istedim. Zira hem İmam Hatip mektebinde okuyor, hem de haram bir işle iştigal eden bankanın gölgesinde bekliyorsun. Güzel evladım, bir bankanın gölgesinde durmak bile insana günah olarak yeter. Bu köşede bekle, oraya doğru bak, arkadaşın gelince yanına çağır” dedi ve alnımdan öperek, hakkını helâl etmemi istedi.
“Ne demek dedeciğim” demeye kalmadan aynını tekrarladı. “Aman evladım, faizden, haramdan uzak dur, uzak dur. Haram ateştir, haram ateştir…” dedi boğuk bir sesle.
Sonrada mahcup bir ses tonuyla “helâl ettin değil mi?” diye sordu adeta yalvarırcasına. Elini öptüm ve “elbette dedeciğim elbette” dedim.
Muhtemelen vefat etmiştir, Allah mekânını cennet kılsın, o muhteşem adam bana hayatımın en güzel tokadını/hediyesini/dersini verdi ve gitti. Kimdi bilmiyorum ve bir daha görmedim onu.
Çocukluk işte aklımdan çıkmıştı onun nasihati. On beş yıl önce hatırladığımda aradan çok zaman geçmiş, nasihate ihanet etmiş, bankaların bırakın önünden geçmeyi, isteyerek veya istemeyerek de olsa kredi kartlarını kullanmıştım. Bir gün oradan hızla geçerken, aklıma geldi bu hadise. Bunun üzerine bir daha kredi kartı kullanmamaya söz verdim ve yaklaşık 13-14 yıl önce kartı attım, bankalardan uzak durdum.
“O HELÂYA GİRİLMEZ…”
Yorum Yap
Yorumlar